FF by Yoh

Kaede

No ba! Yoh, jestesmy z toba! Niech smoc cie prowadzi...do kolejnej czesci ficka*gleba*

Fly

*gleba* Kaede to było mocne... xDD A co do ficka...? Nie komentowałam jeszcze 0_o wow. Niezły jest dajs zybciutko tą nową częsć xDD

Yoh

Kolejna część mojego FF. Bardzo krótka i bardzo nudna... ( wiem, że nie brzmi zachęcająco ale sami oceńcie).

***
- Dziękuję wam...- powiedziała słabym głosem dziewczyna.- teraz muszę wracać...
- Nigdzie teraz nie pójdziesz. Jesteś za słaba... a on może wrócić.- wyszeptał chłopak.
- No to może wreszcie nam powiesz kto ci to zrobił?- zapytał dziadek.
- Nie... nie mogę... – odpowiedziała cicho dziewczyna.
- Chciałem ci tylko jakoś pomóc. A od jak dawna tu mieszkasz?- zapytał znowu.
- Przepraszam, naprawdę muszę już iść...
- Nie będę cię już o nic pytał, ale musisz zostać. Max zaprowadź ją do swojego pokoju.- zwrócił się do wnuka i wyszedł.
- Dziadkowi nie wolno się sprzeciwiać.- Chłopak delikatnie uśmiechnął się do dziewczyny, następnie pomógł jej wstać i zaprowadził do swojego pokoju. Mariah położyła się na łóżku Max’a. – czuj się jak u siebie. – powiedział.
Po chwili dziewczyna zasnęła. Chłopak usiadł obok niej, nie chciał by była teraz sama. Po chwili sam usnął.
Obudziła się następnego dnia rano, była trochę zdziwiona widząc obok siebie śpiącego chłopaka. – Nie będę go budzić, pewnie czuwał całą noc.- pomyślała.- Tylko dlaczego ci ludzie są dla mnie tacy dobrzy? Przecież jestem dla nich obcą osobą.- Po chwili obudził się Max. Szybko odsunął się kiedy zobaczył, że leży obok dziewczyny.
- Spokojnie, przecież nic ci nie zrobię.- zaśmiała się cicho.
Chłopak zaczerwienił się lekko.- Eee... jak się czujesz?- zapytał.
- Całkiem dobrze. Dzięki za troskę. – dziewczyna wstała powoli.
- Wybierasz się gdzieś?
- Spokojnie, idę tylko do łazienki, zaraz wrócę.- uśmiechnęła się i wyszła.
Chłopak usiadł na łóżku. – Dlaczego ja nie potrafię z nią normalnie rozmawiać?- zadał sobie w myślach pytanie. Po chwili dziewczyna wróciła. Usiadła obok Max’a. Chłopak odsunął się lekko.
- Czy ty się mnie boisz?- zapytała widząc reakcje chłopaka.
- Przepraszam... nie. – usiadł trochę bliżej dziewczyny. Patrzyli na siebie. Ta chwila wydawała się bardzo długa.
- Śniadanie! – Nagle usłyszeli głos dziadka.
Dziewczyna wstała, podeszła do drzwi. – Idziesz?- Zapytała chłopaka, który siedział zamyślony.
- Eee... tak, już.- podszedł do dziewczyny i zeszli razem na śniadanie.

Daryśka

No co ty nie powiesz...krótkie, bo krótkie (w ogóle ostatnio wszyscy coraz krótsze piszą...), ale wcale nie nudne. Mi się podobało Very Happy

I pisaj szybko dalej, bo naprawdę fajnie piszesz.

Yoh

Dzięki wielkie^^ naprawdę nie spodziewałem się tak dobrej opinii.

Kitty

Hehehe xD fajne, ale krótkie xP
Skąd wziąłeś imiona? xD

Yoh

Imię dla dziewczyny podrzucił mi kumpel, a Max to coś bardziej osobistego.

Avi

bardzo osobiste
Czemu Max i Mariah a nie Avi Very Happy

(nutka zazdrości)
Spoko ff bardzo fajny

Fly

hmmm.... nieźle xP
Avi nie ma co xD spoko szybko i dluzej pisz xP

*Anna*

Wkońcu sie doczekałam...Osobiste??? Hmmmm... Krótkie z deka ale okey

Yoh

Następna część. Niestety musicie pogodzić się z faktem, że tak krótko piszę.

***

Po śniadaniu dziewczyna wyszła do ogrodu. Słońce świeciło na bezchmurnym niebie. Pogoda była piękna. Mariah usiadła na trawie w cieniu starego drzewa. Była w tej chwili bardzo szczęśliwa, niestety ten spokój przerywały ciągle powracające wspomnienia tamtego wydarzenia. Przed oczami ciągle miała widok mężczyzny śmiejącego się po zadawaniu kolejnych ciosów. Bała się wracać do domu, obawiała się kolejnego ataku, wiedziała jednak, że to nieuniknione.
Max podszedł cicho do dziewczyny. Widział, że jest czymś zmartwiona. Usiadł obok niej. Dziewczyna spojrzała na niego, nic nie mówiła. W jej oczach pojawiły się łzy.
- Czym się tak martwisz?- zapytał. Dziewczyna ostrożnie chwyciła jego dłoń, patrzyła mu prosto w oczy.
- Ten człowiek... on wróci... nigdy nie da mi spokoju...
- Chciałbym ci jakoś pomóc...
- Nie możesz mi pomóc! Nikt nie może! Śmierć jest nieunikniona...- jej głos załamał się. Przytuliła się do chłopaka, zaczęła płakać. Max nie wiedział co teraz zrobić, objął dziewczynę. Po kilku minutach uspokoiła się. – Przepraszam...- wyszeptała.
- Nie przepraszaj. Wiem co teraz czujesz.
- Nie! Ty nic nie wiesz! Nie musisz tam wracać.- oczy dziewczyny ponownie napełniły się łzami.
- Przepraszam.
- Muszę to wszystko przemyśleć. Czy możesz zostawić mnie teraz samą?- zapytała cicho.
- Oczywiście.- odpowiedział i odszedł.
Chłopak poszedł do lasu. Odnalazł miejsce, w którym to wszystko się zdarzyło.
Tymczasem Mariah próbowała dokładnie przypomnieć sobie tamto wydarzenie. Widziała tam jeszcze kogoś, przed ciosem po którym straciła przytomność. Pamiętała to coraz dokładniej. Była tam jakaś dziewczyna. Szamanka, bardzo potężna. Użyła swojej mocy aby ją obronić. – Kim ona była?- zadawała sobie w myślach pytanie. – Czemu nie pozwoliła mu zabić mnie? Muszę tam iść. – Wstała i powoli poszła w stronę lasu. Szybko odnalazła miejsce walki, zorientowała się, że nie jest tam sama. Chłopak zauważył ją. – Mariah! Co ty tutaj robisz?
- Ach... To tylko ty...- poczuła ulgę.
- Dlaczego tu przyszłaś?
- Coś sobie przypomniałam... była tu jakaś dziewczyna... obroniła mnie...
Nagle coś usłyszeli. Odwrócili się. Zobaczyli jakąś postać. Stała w zacienionym miejscu. Nie widzieli jej twarzy.
- Nareszcie sobie o mnie przypomniałaś... siostro.

*Anna*

Hehe mam ten zaszczyt pierwsza przeczytac.... Duzo opisów to bardzo dobrze ^_^... Fajne tylko szkoda że takie krótkie ;/

Daryśka

no nie, ja nie moge! znając częstotliwość, z jaką piszesz, będzie trzeba chwilę poczekać na next part, a ja chcę czytać już, teraz, zaraz...więc zabieraj się do pisania! Very Happy

Kaede

==" daryska, rozumiem cie, ale....Pomysl o morzu....blekitne....spokojne....Mewy wszedzie lataja.....Uspokoj sie.....wlasnie tak....

Kitty

Ja mam morza po dziurki w nosie [S: Uroki mieszkania nad morzem ^^], dlatego czekam z niecierpliwością na następną część >DDD