Drugie FF by Daryśka xD

Karina

Dobra masakra nie jest zła^^
(R: czy ja już nie mówiłem, że ona ma jakieś psychopatyczne zapędy?)
*ignoruje* co do opowiadania to bieedny Horo
(R: przecież go nie lubisz...)
cicho!

Razz

Daryśka

Kaja

ryknęłam śmiechem. Homeryckim.

Ive-Hao

I to też juz znam. no coż chciałam masakrę, to ją mam...acha nigdy nie myślałam, że mogę kogoś w cudzysłowie kopnąć do pisania Ficka i bardzo dobrze... Wink

Karina

Czytałam jużto na blogu, ale very mi się podobało^^

Daryśka

>D A ja wpadłam na 'genialny' pomysł (kolejny... geez, coś ostatnio świruję, zdecydowanie za dużo histy zdaję...)! Tym razem dzięki mojemu lenistwu wpadłam na pomysła ^^'
A póki co... jak się nazywał ten sędzia, co razem z Nichromem przeszedł na stronę Haosia? Bo mi jest jak najwięcej imion z rady potrzebne do ficka, a kojarzę tylko Silvę, Karima i Nichroma (no i Chroma, ale on już przeca nie żyje...).

Karina

A ja mam pytanie : GDZIE RYU?!
Przecie on był od samego poczatku.. T.T
A ten gosć się Jink nazywał... tak przynajmniej twierdzą moje źródła^^

Daryśka

Ryu? Ryu... Ryu! Shocked

Nie no, ja wiedziałam, że o kimś zapomniałam, ja wiedziałam! Najpierw o Mancie zapomniałam, teraz o Ryu... ale spoko, skoro już o nim przypomniałaś, to będzie Twisted Evil

[T: Wpadła na kolejny, genialny pomysł... możemy się już bać?]
Nie, jeszcze nie, dopiero jak wróci Mikihisuś i pojawi się Ryuś ^^'
[T: Wolę nie pytać...]
No i dobrze, bo ja wolę nie mówić Razz

Przynajmniej na razie, ma być niespodzianka ^^'
[T: Tylko znowu o kimś nie zapomij.]
Postaram się. Bo Horuś się już pojawił *skreśla go z czarnej listy*, Yoś, Anna, Tamcia, Mikihisuś i ogólnie wszyscy Asakurzy poza Haosiem też *kolejno wykreśla*, Renuś też, Mantuś jak wyżej *zawzięcie kreśli*, został mi Ryuś, Faustuś, Pilicuś *wybucha paskudnym śmiechem*, cała masa innego ludu i... pewnie znowu o kimś zapomniałam *wpada w rozpacz*

A, dzięks za info o indiańcu, Karina Wink

jakbyś miała jeszcze jakieś info o radzie, to mów, bardzo mi się przyda ^^'
[T: Cii! Jeszcze się domyślą, co będzie dalej!]
Dobra, to ja już nic, a nic nie mówię... będzie to moja słodka tajemnica >D przynajmniej dopóki nie napiszę ^^'

Ive-Hao

Jeśli idzie o info o radzie to też bym prosiła... no wiecie o co mi chodzi...tamten fick idzie mi co prawda jak krew z nosa, ale ostationio miałam przypływ weny i może już nie długo coś tam naskrobie....

Ps. Gdzie Jun?

Karina

Y.. info o Radzie? Hm.. może się czegoś tam poszuka... ale cudów nie obiecuje^^
No własnie, a gdzie Jun i Ginny?^^
(R: dobra nie doprowadzajmy jej do rozpaczy..)

Ive-Hao

Ginny niepotrzebna, ale En by się przydał (ok zadnie do d)
A co do rady tak mi się przypomniało, że Zielonka wspominał jakieś imię....Brom?
(ps. zauważyliście, że wystarczy potrzeć w tablice mendelejewa i może coś się wykombiluje?) Laughing

Daryśka

niomp ^^' Niestety zauważyłam tą 'własność' rady dopiero po wymyśleniu Calvina...
A tak z innej beczki, ale też o radzie... ile lat ma właściwie Nichrom?

Karina

Podejrzewam, że ok. 15 lub cośw tym stylu.. nigdzie nie spotkałam sięz jego wiekiem ale wydaje mi isę że musi byćw tych granicach. .na więcej nie wygląda^^

Ive-Hao

Karina a co to za źrodła?
A co do jego wieku też mi się tak wydaje....zdaje się, że w orginale Jun nazywa go dzieciakiem! Wink

Daryśka

Dzięki za Nichroma ^^' W sumie to nawet dobrze, że będzie miał 15 >D
[T: Nichromuś! Uciekaj! Jak Daryś wpadła na pomysł, to ty tego nie przeżyjesz!]
Przeżyje, przeżyje ^^' Za to kto inny będzie miał udrękę >D

Jun w założeniach miała pojawić się troszkę później... A Ryu pojawi się... pojawi się niedługo ^^' Za kilka części. Póki co nie miałam go gdzie wcisnąć...

Póki co daję kolejną część. Miłego czytanka ^^'

16. Kolejny sędzia, niezbyt triumfalny powrót do domu i nowy plan treningowy
Widzieć Tokio z lotu ptaka, wisząc głową w dół, trzymana za kostkę prawej nogi to naprawdę niezapomniane przeżycie. Dopóki lecieliśmy, było wszystko w porządku. Gorzej z lądowaniem. Nagle po prostu ujrzałam szybko zbliżający się beton. Skuliłam się i dzięki temu zamiast głową, wyrżnęłam o krawężnik plecami. Zabolało. Indianin puścił moją kostkę i druga połowa mojego ciała też wyrżnęła o beton. Znowu zabolało. Normalnie w siniakach będę!
[T: A czego żeś się spodziewała? W końcu w turnieju walczysz! A teraz zbieraj się. Ale już. Spać mi się chce i nie mam zamiaru dłużej marznąć na dworze.]
Powoli, podpierając się na łokciu, podniosłam się do pozycji siedzącej. Odgarnęłam włosy z oczu. Oczywiście podczas lotu nieźle mi się pokudliły, będę pewnie miała problemy z rozczesaniem. Spojrzałam na Silvę, chcąc mu jednocześnie podziękować za ratunek i objechać za twarde lądowanie, ale… to nie był Silva! Przede mną stał zupełnie inny indianiec.
[T: Kurka, to ich jest więcej?!]
Ten miał krótkie, brązowe albo rude włosy, nie wiem, bo ciemno było, nie widziałam dobrze. Chyba mocniej opalony od Silvy. No i pewnie nieco starszy. Albo tak wygląda w skąpym świetle pobliskiej latarni.
-Ty… nie Silva? –zapytałam inteligentnie.
[T: Przecież widzisz, że nie on!]
Cichaj, jest środek nocy, ja nie myślę. A może to on, tylko był w solarium i u fryzjera?
[T: Ale ten tutaj jest starszy od Silvy!]
Nawet nie wiesz, jak solarium postarza! Jedna moja kumpela ze szkoły…
-A wyglądam jak Silva?! –moją opowieść o kumpeli ze szkoły, którą nawiasem mówiąc słyszała tylko Tara, przerwał indianin swoją opryskliwą odpowiedzią.
-No… nie…
-No to czego się pytasz?
Wzruszyłam ramionami. Indianin zmrużył oczy.
-Nie dość, że musiałem Silvę zastąpić w sędziowaniu, to jeszcze jakąś smarkulę ratować… -mruknął jakby do siebie.
Hej, zaraz! Smarkulę?!
-Smarkulę?!
Popatrzył na mnie z góry. Niech go kiszka kopnie!
[T: Kiszki nie kopią…]
Co z tego? To niech go kopnie cokolwiek innego, ale tej smarkuli nie daruję! To, że jest wyższy i patrzy na mnie z góry, jak leżę na chodniku, to jeszcze nie powód, żeby mnie smarkulą nazywać! Nawet ja go mogę kopnąć!
[T: Wiesz, myślę, że mówiąc o tej smarkuli miał trochę racji…]
I ty, Brutusie, przeciwko mnie?
[T: Jestem Tara, nie Brutus! Pamiętasz?!]
Coś mi się zdaje, że ty ani ździebka historii nie znasz.
Indianiec mruknął coś niewyraźnie i zanim zdążyłam wstać i go kopnąć, odleciał. Nie powiedział nawet jak się nazywa! Bo bym wiedziała, na kogo zażalenie pisać…
[T: A do kogo byś to zażalenie chciała pisać?]
W sumie to nie wiem. Jeszcze nie wiem. Ale gdybym wiedziała, jak się nazywa, to bym napisała i przechowała do czasu, gdy będę wiedzieć. Proste i logiczne, nie?
[T: Nie.]
***
Starałam się po cichutku wrócić do domu. Niestety nie udało się. Nie z mojej winy! Tara zawadziła o jakąś wazę i narobiła rabanu jak mało kiedy… Oczywiście zaraz miałam Annę na karku. Yoh też się obudził, co jest dosyć dziwne, gdyż zazwyczaj, nawet w środku dnia, jest półprzytomny. Gdy tylko Anna przestała na mnie wrzeszczeć, padło pytanie, gdzie byłam. No i chcąc, nie chcąc, musiałam im wszystko opowiedzieć. Pominęłam tylko to, że zostałam nazwana smarkulą. Nie muszą wiedzieć wszystkiego.
-Czyli przegrałaś? –zapytała sucho Anna.
Dobra, starałam się nie mówić wprost, że przegrałam, ale widać Anna jest domyślna. Skinęłam głową na tak. Yoh uśmiechnął się pocieszająco i poklepał mnie po ramieniu.
-Nie martw się, Daria! Jeszcze dwie walki. Musisz je tylko wygrać, to przejdziesz dalej.
-Jasne. –mruknęłam. –Już to widzę.
W tym momencie Anna złapała Yoh za ucho i zawlokła go do jego pokoju. Po kilku sekundach, gdy usłyszałam głuchy łomot, narzekania Yoh ucichły i Anna wróciła. Skrzyżowała ręce na piersi i świdrowała mnie spojrzeniem.
-Czemu go wywlokłaś?
-Zarażasz pesymizmem! –udarła się panna brutalna. –I nie jestem panna brutalna! –kolejna co w myślach czyta… -A żebyś wiedziała! A teraz spać, jutro zaczynasz mój nowy program treningowy!
Nowy? Ledwo stary przeżyłam…
Anna uśmiechnęła się. Wolę nie wiedzieć, co dla mnie wymyśliła. Jeszcze te kilka godzin wolę żyć w błogiej nieświadomości…
***
Rano Anna zerwała mnie z łóżka dwie godziny wcześniej niż zwykle. Nic nie pomogły wymówki, że późno wróciłam. Anna stwierdziła, że skoro przegrałam, to równie dobrze mogłam nie iść, więc na własne życzenie szlajałam się w nocy po Tokio.
[T: Ma trochę racji.]
Weź mnie nie dobijaj, dobra? Ta sadystka już wystarczająco mnie dobiła. Dosłownie.
***
Otwieram oczy. Widzę sufit. Już go nie widzę, bo Tarcia wepchała mi się przed nos i migocze.
[T: Jak narzekasz, że migoczę, to chyba wróciłaś do siebie.]
Wróciłam? Jak to?
[T: No tak to, że nie wytrzymałaś treningu Anny. Padłaś jak długa, te jej ciężarki cię przygniotły i była wielka heca, bo Yoh zarzucił Annie, że za bardzo ci dołożyła.]
Czyli ogólnie mówiąc…?
[T: Zemdlałaś.]
Aha.
-Yoh-dono! Obudziła się!
Wrzask Amidamaru odbił się echem po całym domu i zaowocował zwaleniem się wszystkich domowników do mojego pokoju. Yoh zasypał mnie pytaniami o samopoczucie, Tara migotała, Amidamaru wisiał pod sufitem i wyłamywał sobie palce, Anna stała oparta o ścianę i udawała, że nic jej nie interesuje, a duchy byłych domowników latały w tę i z powrotem. Po chwili do pokoju wpadł jeszcze Manta z jakimś pudłem. Ogólnie idealne warunki dla kogoś, kto niedawno zemdlał.
[T: Ty lepiej uciekaj, dobrze ci radzę!]
Hę? Co? O kurka! Manta wyciągnął z przyniesionego przez siebie pudła sterty bandaży i chyba zamierzał mnie nimi związać! Ratunku!
-Manta, zostaw mnie! Mówię, zostaw mnie! –wrzeszczałam.
Usiłowałam trzymać go na odległość, ale on zarzucał te bandaże na mnie jakby to jakieś lasso było.
-Nie ruszaj się, Daria! Chcę ci pomóc!
-Zostaw, mówię!
-No nie ruszaj się!
-Zostaw!
Inteligentna wymiana zdań między mną a Mantą i ta cała szamotanina trwałaby pewnie jeszcze dobrą chwilę, gdyby nie Anna. Anna, moja wybawicielka!
-Manta, zostaw. –przemówiła spokojnie. –Daria, wstawaj. Wracasz do treningu.
Czy ja pomyślałam o niej ‘wybawicielka’? Cofam to.